احراز هویت (Authentication) و اجازه (Authorization): دو پایه اساسی امنیت اطلاعات

اگر شما یک فرد فنی نیستید، آنگاه بسیار آشکار است که ممکن است با یک کلمه خاص برخورد کنید که شما را گیج کند. خیلی داستان‌ها پیرامون اطرافیان گرد و خاک درباره شبکه‌های کامپیوتری و امنیت گشته است. با این حال، گاهی اوقات دشوار است که بفهمیم کدام کلمه چه چیزی را توصیف می‌کند و ممکن است آن را با چیز دیگری اشتباه تلقی کنیم.

به عنوان مثال، تأیید هویت و اجازه دسترسی به نظر می‌رسند مشابه هستند، اما وقتی به معنی آنها می‌پردازیم، متفاوتند.

این دو اصطلاح – تأیید هویت و اجازه دسترسی – معمولاً هنگام بحث در مورد دسترسی به سیستم و امنیت استفاده می‌شوند. هر دو همچنین با وب به عنوان یکی از خدمات زیرساختی مرتبط هستند. اما، واقعیت این است که مردم اغلب این دو کلمه را با یکدیگر اشتباه می‌گیرند، به ویژه کسانی که پیش‌زمینه امنیت IT ندارند.

اگر فکر می‌کنید که این اجازه دسترسی و تأیید هویت چیست؟ نگران نباشید، ما می‌خواهیم در مورد همین موضوع صحبت کنیم.

تأیید هویت به معنای تأیید هویت شما است، و اجازه دسترسی به معنای اجازه دسترسی به سیستم است.

تأیید هویت نوعی فرآیند است که مطمئن می‌شود که شخصی آن چیزی است که ادعا می‌کند. و اجازه دسترسی به یک مجموعه از قوانین اشاره دارد که کمک می‌کند تا مشخص شود چه کسی باید به چه کاری اجازه داشته باشد.

به عنوان مثال، ممکن است باب فقط برای ایجاد و حذف پایگاه‌داده‌ها مجاز باشد، در حالی که الیس فقط برای خواندن وظیفه‌مند باشد.